تاریخچه تلویزیون-داستان پیدایش تلویزیون

تاریخچه تلویزیون

جان لاگی بیرد در ۱۹ آگوست ۱۸۸۸ در هلنسبورگ در ساحل غربی اسکاتلند متولد شد. با وجود بیماری مادرزادی که در تمام طول عمر با او بود، با وصل کردن خطوط تلفن از اتاق خودش به اتاق سایر همکلاسی هایش در طول خیابان، علائم نبوغ و استعداد را در کودکی نشان داد. همزمان با وقوع جنگ جهانی اول، مطالعات او در کالج فنی گلاسکو و غرب اسکاتلند متوقف شد. هر چند از لحاظ سلامتی برای حضور در میدان جنگ تایید نشد اما به عنوان مهندس سرپرست شرکت برق کلاید مشغول شد.

هنگامی که جنگ تمام شد بیرد به بازار تجارت پیوست. سپس به ساحل جنوبی انگلستان نقل مکان کرد و تمام وقت و انرژی خود را صرف ساخت تلویزیون کرد که رویای بسیاری از دانشمندان دهه های اخیر بود. اولین دستگاه تلویزیون او از خرت و پرت های موجود در کارگاهش ساخته شد اما همین دستگاه توانست تا سال ۱۹۲۴ یک تصویر سوسو زننده را در طول مسیر چند فوت انتقال دهد.

در ۲۶ ژانویه ۱۹۲۶، او اولین نمایش تلویزیونی واقعی در جهان را قبل از ۵۰ دانشمند در یک اتاق زیر شیروانی در مرکز لندن برگزار کرد. در سال ۱۹۲۷ تلویزیون او بیش از ۹۳۸ مایل از خط تلفن بین لندن و گلاسکو نمایش داده شد و او شرکت مخابراتی بیرد (BTDC) را تشکیل داد. در سال ۱۹۲۸ BTDC فرصت اولین انتقال تلویزیونی آن سوی اقیانوس اطلس (بین لندن و نیویورک) را به دست آورد و اولین انتقال تصویر به یک کشتی در اواسط آتلانتیک بود. به علاوه او هر دو تلویزیون رنگی و استریوسکوپیک را نیز برای اولین بار به نمایش گذاشت.

در سال ۱۹۲۹، اداره پست آلمان برای بیرد امکاناتی را برای توسعه خدمات تلویزیونی بر اساس سیستم مکانیکی خود فراهم کرد که تنها در آن زمان قابل اجرا بود. در ابتدا صدا و تصویر به طور متناوب ارسال می شد و تنها از سال ۱۹۳۰ این دو به طور همزمان انتقال یافتند. با این حال، سیستم مکانیکی بیرد به سرعت در حال منسوخ شدن بود چرا که تکنولوژی تولید سیستم های الکترونیکی در بریتانیا و آمریکا به طور عمده توسط شرکت مارکونی توسعه یافت.

اگرچه او با توجه به نتایج اولیه ای که به دست آورده بود روی سیستم های مکانیکی سرمایه گذاری کرده بود، وقتی که یک کمیته تحقیقاتی BBC در سال ۱۹۳۵ یک آزمایش رقابتی نزدیک میان سیستم تلویزیونی بیرد و سیستم تمام الکترونیکی مارکونی انجام داد، سیستم دیجیتالی مارکونی با سرعت و کارایی حدودا دو برابر تلویزیون بیرد پیروز شد و سیستم بیرد رسما از چرخه تولید کنار رفت. در سال ۱۹۴۶ در ساسکس از دنیا رفت.

تاریخچه تلویزیون – داستان پیدایش تلویزیون

گزارش جان لاگی بیرد از مذاکرات شرکتش با بی بی سی

پس از تقریبا سه سال آزمایشات تجربی و ارسال سینگنال هایی از سوی استودیوی Baird در لانگ آرک به سمت فرستنده منطقه ای BBC در لندن، شرکت بیرد امتیازاتی به دست آورد و توانست BBC را قانع کند تا استودیوی مستقل برنامه تلویزیونی خود را راه اندازی کند. به نظر من این مهم ترین قدمی است که تاکنون در جهت تحقق تجاری سازی و معرفی تلویزیون به مردم دنیا برداشته شده است.

در سال ۱۹۳۶ اولین تصاویر از استودیوی BBC پخش شد و این در حالی بود که این تصاویر فقط از طریق گیرنده های ما دریافت می شد و دستگاه تلویزیون آن زمان در دسترس عموم نبود. با این شروع خام در استودیوی BBC ما توانایی تولید دستگاه تلویزیون را به دست آوردیم و پیشرفت بزرگی در تاریخ آغاز شد.

مذاکرات ما با BBC که در زمانی بسیار طولانی صورت گرفت، در سپتامبر ۱۹۲۹ یعنی زمانی که اولین پخش تلویزیونی رسمی از طریق ایستگاه منطقه ای جدید لندن در پارک بروکس صورت گرفت، به پایان رسید. یک روح همکاری دوستانه ایجاد شد و دانش فنی بخش مهمی در تلویزیون به دست آمد.

پس از آن تلویزیون با سرعت زیادی شروع به پیشرفت کرد که یکی از نتایج آن پخش نمایش «مردی با گل در دهان او» بود که نتیجه تلاش های گروه سیدنی آ. موسلی، وال گیلگرد و لنس سیوکینگ به حساب می آمد. یکی دیگر از نقاط قوت در پیشرفت تلویزیون در ماه ژوئن سال ۱۹۳۱ اتفاق افتاد، هنگامی که مسابقه فوتبال دربی پخش شد. این نمایش با استقبال مردم مواجه شد و در سال ۱۹۳۷ نیز تکرار شد.

ارزشمندترین نتیجه سال های پخش آزمایشی که ما از طریق آن کسب تجربه می کردیم، دستیابی به یک مقدار وسیع دانش فنی است. من احساس می کنم اکنون که BBC برنامه ها را در دست گرفته است، پیشرفت سریع تر خواهد بود و مردم می توانند به برنامه های تلویزیونی مثل سرگرمی های ارزشمند نگاه کنند.

 

به رغم اطلاعات زیادی که در مورد تلویزیون منتشر شده است، متوجه شده ام که اکثریت مردم عموما هنوز در معرض نادیده گرفتن دقیق تلویزیون و نحوه انجام روند کار آن هستند. بنابراین در فضایی که در اختیار من قرار دارد، به طور خلاصه پیشنهاد می کنم که هر دو طرف انتقال و دریافت مشکل را بیان کنند.

اول از همه باید عنوان کنم که تلویزیون به معنای دیدن است؛ دیدن تصاویری که به وسیله شبکه های کابلی از دستگاه فرستنده پخش می شوند و در دستگاه تلویزیون دریافت شده و نمایش داده می شوند. این موضوع واقعا می تواند به عنوان بازتولید چشم انداز مورد توجه قرار گیرد، به این دلیل که کمک بزرگی است به دیدن تصاویری که در زمان گذشته و در جای دوری تولید شده اند و قرار است توسط چشم انسان – که برای دید خطی ساخته شده – دیده شوند.

طبق این فرآیند، افرادی که قرار است در تلویزیون نمایش داده شوند در مقابل یک فرستنده نقطه یا بیرد قرار گرفته اند و با یک نقطه به سرعت در حال حرکت نور، مورد بررسی قرار می گیرند. به منظور توضیح بیشتر اجازه دهید فرض کنیم که ما تبلیغات تلویزیونی برند «هد اند شولدرز» را پخش می کنیم. در مقابل مدل تبلیغ یک منبع قدرتمند نور قرار دارد که به صورت مکانیکی در یک نقطه سریع حرکت می کند.

این کار با وجود یک پرتو نور روی کی درام چرخشی که در اطراف لبه بیرونی آن آینه قرار گرفته است صورت می گیرد. اثر این فرآیند این است که یک ناحیه کوچک از نور را با حرکت زا پایین به بالا از ویژگی های موضوع حرکت می دهد و بنابراین یک نوار نور ایجاد می کند.

بلافاصله این نقطه حرکت خود را به پایان رسانده، نقطه دوم جای آن را می گیرد و یک حرکت مشابه را انجام می دهد، به جز این که این نوار دوم به سمت دیگر نوار اصلی جابجا می شود. به این ترتیب ۳۰ نوار نور در کنار یکدیگر ساخته می شوند.

هر نوار فقط با همسایه خود در هر دو طرف لمس می شود و اگرچه در هر لحظه فقط یک نقطه کوچک قابل مشاهده است، روند به سرعت انجام می شود؛ یعنی ۱۲٫۵ بار در هر ثانیه. بنابراین یک تماشاگر می تواند تصور کند که هنرمند کاملا واضح و قابل دیدن شده است.

یک بانک سلول های عکس الکتریکی در مقابل هنرمند قرار می گیرد و این «چشم تلویزیون» به دنبال حرکت نور حول نقطه است و آن مقدار نور را از نقطه ای که در تلویزیون پخش می شود، منعکس می کند. سپس تغییرات فعلی مربوطه در مدار سلولی تولید می شود و در لحظه بعدی، هنگامی که نقطه به موقعیت مجاور آن در نوار نور منتقل می شود، میزان نور متفاوت بازتاب می یابد و سلول ها به آن پاسخ می دهند.

در این روش ساده، صحنه تجزیه و تحلیل می شود و سیگنال های تلویزیونی ساخته شده برای مدولاسیون موج حامل توسط ایستگاه رادیویی و از طریق فضا به عنوان سیگنال های بی سیم معمولی منتقل می شوند. این امواج می توانند توسط هر کسی که دارای یک گیرنده بی سیم باشد، به طور عادی شناسایی و دریافت شوند. به عبارت دیگر اگر سیگنال های خروجی مدار گیرنده بی سیم به «گیرنده تلویزیون» منتقل شود، نتیجه یک تصویر قابل فهم خواهد بود که در واقع، یک جایگزین مینیاتوری از هنرمندی است که در استودیو به ایفای نقش می پردازد.

 

 

دستگاه گیرنده تصویر به منظور برآورده کردن این هدف باید شامل منبع نور باشد که شدت نور آن را می توان با سازگاری دقیق با تغییرات تنظیم کرد. در مدل اصلی دیسک ماشین، این منبع روشنایی یک لامپ نئون صفحه ای است که الکترود بزرگ آن با روشنی و تاریکی بر اساس قدرت سیگنال که برای مدولاسیون آن ساخته شده می درخشد.

با این حال، در مدل جدید، این لامپ نئون با یک لامپ پروژکتور جایگزین شده است که پرتو نور آن از منشور نیکول و یک دیواره شیشه ای پر از نیترو بنزن عبور می کند که در آن صفحات، به طور مشابه در صفحات باتری غوطه ور هستند. این صفحات به خروجی گیرنده بی سیم متصل می شوند. و وقتی ولتاژ تغییر می کند، نور عبور کننده از سلول متفاوت است.

این سلول شبکه، اصلاح شده سلولی است که توسط فیزیکدانی به نام Kerr به کار می رفت. او در آزمایش های خود از نور پلاریزه استفاده می کرد اما استفاده از شبکه ها در جایگاه صفحات ساده باعث کاهش ولتاژ می شود و دستگاه را به کار می اندازد. پرتو نوری که توسط سلول شبکه تنظیم شده است به یک درام آینه چرخان تبدیل می شود و این به نوبه خود روی یک صفحه شفاف واقع در جلوی درام نشان داده شده است.

از آنجایی که کل فرآیند با سرعت ۱۲٫۵ بار در ثانیه انجام می شود، خاصیت تاخیر مشخص یا ماندگاری بینایی چشم این را به عنوان یک حرکت پیوسته تفسیر می کند؛ به همان شیوه ای که تصاویر ساکن روی صفحه نمایش سینمای عادی به دلیل همین ویژگی چشم به نظر متحرک می آیند.

تاریخچه تلویزیون -تلویزیون در خارج از کشور

در آلمان شرکت Fernseh AG که ترکیبی از شرکت Baird، کمپانی Zeiss Ikon Optical، شرکت Bosch و شرکت رادیویی Loewe بود و در سال ۱۹۲۹ برای توسعه سیستم تلویزیون ما شکل گرفت، یک فرستنده را در مرکز پست آلمان تعبیه کرد که به آنچه که توسط BBC استفاده می شد، بسیار شبیه بود.

تلویزیون در آلمان در حال توسعه در راستای تحولات در این کشور است و ما در نزدیکترین بخش با آنها همکاری می کنیم. وضعیت مشابهی در فرانسه وجود دارد، جایی که تلویزیون Baird-Natan از ایستگاه بی سیم P.T.T استفاده می کند. در حومه پاریس پخش تلویزیونی آزمایشی داریم و اکنون برای فرستادن آنها با همان روش هایی که در گیرنده های خانگی استفاده می شود، تلاش می کنیم.

در ایالات متحده آمریکا، اعضای کمپانی عظیمی به نام Radio Trust، با تلویزیون کار می کنند و علاوه بر این، بسیاری از ایستگاه های رادیویی پخش تلویزیونی را از طریق تلویزیون های مشابه در اروپا انجام می دهند. سال گذشته W.M.C.A، یکی از سازمان های بزرگ پخش تلویزیونی نیویورک، سیستم انگلیسی Baird را در مقایسه با هر سیستم آمریکایی که به آنها پیشنهاد شده بود، برای پخش تلویزیونی ترجیح داد.

یک شرکت سازنده با آنها قرارداد بست، اما شرکت بریتانیایی مجوز پخش در آمریکا توسط کمیسیون رادیو فدرال را رد کرد. به نقل از یکی از مجلات علمی پیشرو، «هر چند که این برنامه به نام WMCA را یک شرکت آمریکایی ساخته است، ایستگاه پیشنهادی به طور مشترک با Baird Televison Corporation Ltd روی این برنامه در انگلستان کار می کنند. طبق گزارش کمیسیون صدور مجوز،دادن اختیارات غیر مجاز به این شرکت بریتانیایی – که نقض قانون رادیویی که منافع مالکیت بیگانه و یا ادارات و شرکت هایی که دارای امتیاز طول موج در ایالات متحده هستند – را ممنوع کردند.»

 

تلویزیون برای سینما

استفاده از تلویزیون در سینما و مکان های سرگرمی عمومی شامل استفاده از یک صفحه نمایش بزرگ است و کار توسعه قابل توجهی در این راستا انجام شده است. «مردی با گل در دهان او» نه تنها روی گیرنده های تلویزیون معمولی نشان داده شد بلکه به مخاطبان بزرگی در پشت بام خانه های Baird Long Acre در یک صفحه نمایش ۲ فوت در ۵ فوتی و همان صفحه در پاریس، برلین و استکهلم نشان داده شده است اما در حالی که تماشاگران زیادی را جذب می کرد، تصاویر به هیچ وجه با سینماتوگراف مقایسه نمی شد و جذابیت یکی از دلایل آن بود.

از آن زمان تاکنون صفحه نمایش پیشرفت زیادی کرده است که در حال حاضر به کمال لازم برای به ارمغان آوردن ارزش سرگرمی کامل جدا از جذابیت کنجکاوی نزدیک است. من معتقدم که یکی از بزرگ ترین زمینه های تلویزیونی در سینمای آینده است.

تاریخچه تلویزیون – اولین تلویزیون رنگی

بیرد نخستین پرتو رنگی کاتد را در جهان تولید و تله کروم را گسترش داد

یکی از داستان های متعددی که در اطراف بیرد رشد کرده است این است که پس از شکست شرکتش در رقابت برای قرارداد دوربین های با کیفیت بالا در سال ۱۹۳۷ در BBC، او دیگر هیچ تحقیقی در مورد تلویزیون انجام نداد. یک کتاب پر سروصدای آمریکایی حاوی این بند است:

«… [بیرد] سعی کرد در کار جنگی، به ویژه کار با رادار وارد شود اما تمام دنیا از او عبور کرده بود؛ دولت هیچ کاری برای او انجام نداد و او سعی کرد تحقیقات خود را در خانه خود انجام دهد اما در زمان جنگ غیرممکن بود. در واقع او فقط توانست صبر کند تا جنگ تمام شود.»

این عبارات نادرست هستند. اگرچه کار کردن بیرد با رادار در جنگ جهانی دوم همچنان یک نقطه خاکستری است، او پژوهش های گسترده ای را در زمینه تلویزیون طی سال های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۶ انجام داد. تحقیقات تلویزیونی بیرد در ۲۸ ثبت اختراع و همچنین عکس های متعدد، مقالات و گزارش های تظاهرات مستند شده است. این مقاله کوتاه، یک مرور کلی از جزییات کارهای جنگی بیرد است که در چند کتاب مهم منتشر شده اند.

پس از شکست تلویزیون Baird در ژانویه ۱۹۳۷ در رقابت برای قرارداد دوربین BBC، این شرکت در زمینه کسب و کار به عنوان یک تولید کننده پیشرو از گیرنده های تلویزیونی عقب ماند. بیرد تحقیقات خود را روی تلویزیون رنگی ادامه داد. در فوریه ۱۹۳۸ تلویزیونی رنگی اش را در حضور ۳۰۰۰ تماشاچی روی پرده سینمای دومینیون در لندن به نمایش گذاشت.

در سپتامبر ۱۹۳۹، بریتانیا جنگ با آلمان را اعلام کرد؛ تمام برنامه های تلویزیونی بریتانیا تعطیل شد و Baird Television Ltd فعالیتش را متوقف کرد چرا که دیگر امکان پخش و بیننده ای نداشت. با این حال، بیرد تحقیقات تلویزیونی خودش را با استفاده از پس انداز شخصی اش و در آزمایشگاه کوچک کنار خانه سه طبقه خود ادامه داد و یک دستیار تمام وقت به نام ادوارد اندرسون، کنار او بود. بیرد  در زمان هایی به صورت کوتاه مدت به مرخصی می رفت تا خانواده اش را که از ترس جنگ به غرب انگلیس پناه بوده بودند، ملاقات کند.

 

تاریخچه تلویزیون – تلویزیون رنگی و لوله تله کروم

بیرد یک سیستم تلویزیون رنگی با کیفیت بالا را توسعه داد که در آن موضوع توسط یک نقطه به سرعت در حال حرکت نور از یک لوله کاتد کوچک اما بسیار قدرتمند اسکن شد. ثبت اختراع در اکتبر سال ۱۹۴۰ میلادی اعمال شد و اولین نمایش عمومی در دسامبر ۱۹۴۰ به اجرا گذاشته شد. در مقابل لوله یک چرخ شفاف دوار با دو بخش رنگی وجود داشت، یک رنگ آبی سبز و دیگری رنگ نارنجی قرمز بود.

نور منعکس شده از نقطه اسکن، توسط عکس های حساس به رنگ پذیرفته شد. هر نوبت از چرخ یک عکس در هر رنگ به دست می داد. این روند در انتهای دریافت تکرار شد و تکرار سریع تصاویر آبی، سبز، نارنجی و قرمز به بیننده یک تصویر رنگی مخلوط ارائه کرد.

در نسخه بعدی این سیستم Field0sequential سه رنگ اصلی (قرمز، آبی و سبز) در چرخ رنگ گنجانده شد و به این ترتیب این سیستم توسط بیرد ثبت اختراع شد و یک مقاله فنی کوتاه منتشر شد که نشانگر یک عکس رنگی از یک تصویر بود. یک سیستم تقریبا مشابه به طور مستقل در ایالات متحده آمریکا توسط دکتر Petter C. Goldmark CBS توسعه داده شد؛ این سیستم در ایالات متحده آمریکا برای مدت کوتاهی در اوایل دهه ۱۹۵۰ به عنوان استاندارد برای تلویزیون رنگی پذیرفته شد.

چرخ رنگی در سال ۱۹۶۹ بازنگری تاریخی را آغاز کرد. زمانی که ناسا دوربین های سبک وزن طراحی شده توسط وستینگهاوس را برای تصویربرداری لحظات فرود بر ماه استفاده نمود. یکی از نمونه های اولیه دوربین های ناسا اخیرا توسط موزه ملی اسکاتلند در ادینبورگ به دست آمد. چرخ های رنگی امروزه در مقیاس کوچک در بسیاری از تلویزیون های DLP استفاده می شود.

در سال ۱۹۴۵-۱۹۴۴ بیرد نخستین پرتو رنگی کاتد را در جهان تولید و تله کروم را گسترش داد. این قسمت بخش مکانیکی ندارد و شکل اولیه آن حاوی یک صفحه نمایش نیمه شفاف مخصوص با فسفرهای مختلف (آبی – سبز و نارنجی قرمز) در هر طرف بود. دو جریان الکترونی روی صفحه نمایش از طرف مقابل ضربه می خوردند و بدین ترتیب دو تصویر روی هم قرار گرفتند که در چشم بیننده برای رنگ دادن به یکدیگر ترکیب شده بودند.

در نسخه بعدی، از سه رنگ اصلی قرمز، آبی و سبز استفاده شد. پوشش ثبت اختراع به دست آمد و من می توانم به یاد بیاورم که در آزمایشگاه سیدنهام در پاییز سال ۱۹۴۵ تصاویر رنگی با کیفیت بالا را دیدم. این کار اولیه به وسیله RCA به عنوان «هنر قدیمی» به رسمیت شناخته شده است. در قدم بعدی آنها گذر از تلویزیون الکترومکانیکی به تلویزیون تمام الکترونیکی برای سیستم CBS در ایالات متحده در سال ۱۹۵۳ بود.

تنها نمونه شناخته شده باقی مانده از لوله تله کروم در مجموعه تلویزیونی موزه ملی رسانه ای در برادفورد  انگلستان قرار دارد.

 

تاریخچه تلویزیون – تلویزیون سه بعدی و تصویربرداری حجمی

پس از نمایش تلویزیون رنگی با کیفیت بالا در سال ۱۹۴۰، توجه Baird به تلویزیون سه بعدی جلب شد. نکته اصلی ساده ترین شکل تلویزیون سه بعدی این است که چشم انسان به دو دیدگاه متفاوت می رسد که از طریق مغز می تواند عمق آن را درک کند. Baird از همان اصل در ثبت اختراع خود برای تلویزیون سه بعدی با کیفیت بالا استفاده کرد که در شکل ۳ نشان داده شده است.

دو دیدگاه متفاوت در دنباله سریع متناوب با استفاده از سری آینه های نوسان و کرکره های چرخشی منتقل شده اند؛ استفاده از عینک های قطبی توسط بیننده باعث شد که او بتواند تصویر مناسب را در هر چشم دریافت کند.

سازوکار این سیستم در دسامبر سال ۱۹۴۱ در مطبوعات به چاپ رسید و با ادبیات فنی توضیح داده شد. در مارس ۲۰۰۸ یعنی ۶۷ سال بعد، بی بی سی در یک صفحه نمایش بزرگ سه بعدی یک مسابقه راگبی در اسکاتلند را برای ۳۰۰۰ تماشاچی در لندن با استفاده از عینک تماشای ویژه نشان داد.

تاریخچه تلویزیون – انتقال سریع تصاویر (فکس سریع)

در اواخر سال ۱۹۴۰ بیرد به این فکر افتاد که ممکن است تلویزیون برای انتقال سریع یک دنباله از تصاویر مختلف مانند صفحات یک گزارش از جمله نقشه ها یا نمودارها استفاده کند. درک چنین پیام هایی برای جاسوسان دشمن که برای شنیدن پیام های صوتی یا کد مورس آموزش دیده اند، غیرممکن است.

خاطرات بیرد برای ۱۸ و ۱۹ نوامبر ۱۹۴۰ به «نشانه های مخفی» اشاره می کند و به نظر می رسد که این ایده را با دوستان و همکاران سابق خود در کلیسای Major Archie به بحث گذاشته است.

تابستان سال ۱۹۴۱ بیرد در بیمارستان ایالت تامسفورد در بردفوردشایر بستری بود و از حمله قلبی که در ۱۳ ماه مه به وقوع پیوست، رهایی یافت. او در روز ۳۰ ژوئیه با سر ادوارد ولتوف، مدیرعامل شرکت انتقال داده کابلی و بی سیم H.W ملاقات کرد.

بحث در مورد نیاز به گسترش و بهبود شبکه ارتباطات شرکت بود. بعدها در سال ۱۹۴۱، بیرد به عنوان مهندس مشاور برای کابل و بی سیم با هزینه سالیانه ۱۰۰۰ پوند منصوب شد. به نظر می رسد این تنها درآمد بیرونی بو د که بیرد بین سال های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۴ دریافت کرد و به شدت سپاسگزار بود.

نتیجه قرارداد با شرکت ویشلوف سیستمی بود که در آن یک سری عکس های ثابت از یک فیلم سینمایی با یک فریم در یک زمان عکسبرداری شد. صنعت فیلم به سرعت در حال توسعه تکنولوژی تصاویر ثابت و اسکن شده در ۲۵ فریم در ثانیه است.

با جایگزینی این سیستم، تصاویر موج کوتاه به عنوان یک سیگنال تلویزیونی منتقل شد و تصاویر دریافت شده پس از آن به فیلم سینمایی که به سرعت در حال پردازش بود، عکس می گرفت تا بتوان بعدا آن را چاپ و مطالعه کرد.

تا پاییز سال ۱۹۴۸ یعنی دو سال پس از مرگ بیرد، هیچ اتفاق خاصی نیفتاد. صنعت ارتباطات آمریکایی به وضوح از کار بیرد مطلع شده بود و نسبت به تکنولوژی کابلی و بی سیم علاقه فراوانی نشان داد. یک سیستم به نام Ultrafax در کتابخانه کنگره در واشنگتن توسط RCA و Eastman Kodak نشان داده شد و بعدا در یک مجله فنی گزارشی درباره آن چاپ شد.

گیرنده تلویزیون صفحه نمایش بزرگ

در سال ۱۹۴۴، پایان جنگ نزدیک بود و بیرد یک شرکت جدید که John Logie Baird Limited نامیده می شد را تامین مالی می کرد. محصول اصلی آن شرکت این بود که تولید کننده گیرنده های تلویزیون با کیفیت بالا و مخصوصا گیرنده های صفحه نمایش بزرگ باشد. برای این منظور، بیرد یک لوله پرتو کاتد فوق العاده با یک صفحه نمایش ۲۸ اینچی را طراحی کرد.

در دهه ۱۹۴۰، لوله های معمولی کادمیوم نتوانستند در چنین ابعاد بزرگی بدون خطر قابل توجهی از انفجار ساخته شوند. بیرد ایده جایگزینی شکل مخروطی را با شکل کروی مکانیکی اعلام می کند؛ لامپ های خلاء بزرگ کروی شیشه ای از شرکت Hweittic که یکسو کننده های قوس جیوه را تولید می کردند، خریداری شدند و صفحه نمایش فسفری به وسیله یک شیشه بخار، به لامپ وارد می شد.

این دستگاه ثبت شد و یک پروتوتایپ به نام Grosvenor ساخته شد. بیرد در تختخواب خود در خانه بکس هیل بستری بود. چند روز بعد در ۱۹ ژوئن ۱۹۴۶، هنگامی که خواب بود جان خود را از دست داد.

منابع:

BBC
Bairdtelevision